Een rondwandeling van ongeveer 15 km over het noordelijk deel van het Eiland Texel. De wandeling begint in De Cocksdorp en loopt door de Eierlandse duinen, langs de vuurtoren en het natuurgebied Hanenplas.
Het startpunt van de rondwandeling ligt bij Herberg De Aanleg (Kikkerstraat 1, De Cocksdorp). De Cocksdorp is het meest noordelijke dorp van het Nederlandse waddeneiland Texel en is vernoemd naar de uit Antwerpen afkomstige Nicolas Joseph de Cock. Van oorsprong ligt het dorp in de kwelder tussen de eilanden Eierland en Texel. De kwelder was ontstaan nadat in 1610 de Zanddijk die twee eilanden met elkaar verbond, werd aangelegd. In 1835 richtte Nicolas Joseph de Cock samen met enkele andere heren een NV op die de kwelder tussen Eierland en Texel zou inpolderen voor agrarisch gebruik. In de nieuw aangelegde polder Eierland werd in 1836 een dorp gesticht dat aanvankelijk Nieuwdorp heette, maar dat later naar hem werd vernoemd.
De wandeling loop vanuit De Cocksdorp, via de oostkant van het eiland, richting de vuurtoren ‘Eierland’. De vuurtoren werd in 1864 gebouwd. Dit gebeurde op aandrang van de van Texel afkomstige J.L. Kikkert. Deze notaris was begaan met het lot van de schipbreukelingen. De Eierlandse Gronden waren zeer gevaarlijk. Tussen 1848 en 1860 zijn hier maar liefst 72 schepen verloren gegaan. Nog steeds is dit het gevaarlijkste stukje van de Nederlandse kust. De naam van de vuurtoren is ontleend aan de naam van het voormalige eiland Eierland. De eerste steen van deze vuurturen werd gelegd door de ontwerper Quirinus Harder op 25 juli 1863. De toren is gebouwd op een duin van 20 meter hoog. Op 1 november 1864 is de vuurtoren ontstoken door Kikkert. Op dat moment was de afstand tussen de toren en de zee nog 3000 meter. Tot 1910 brandde de vuurtoren op petroleum. In 1927 werd dit vervangen door pharoline. Daarna werd de toren geëlektrificeerd. Aan het eind van de tweede wereld oorlog, is tijdens de opstand van de Georgiërs in april 1945 de toren zwaar beschadigd. Hij is hersteld door hem met een nieuwe muur te omhullen en een nieuwe bovenbouw te plaatsen. De toren had toen nog maar zeven verdiepingen in plaats van de oorspronkelijke negen. In 1977 is de toren voorzien van een rode kunststof coating. In de jaren 90 kon de toren bezichtigd worden, inclusief een bezoek naar het lichthuis. Sinds eind jaren 90 was de toren niet meer toegankelijk totdat in 2009 weer werd opengesteld. Nu kan men tot de 6e verdieping de toren beklimmen. Het lichthuis alsmede het voormalige kantoor van de vuurtorenwachter zijn niet toegankelijk voor het publiek. Het kantoor is wel door het raam van het balkon te bezichtigen.
De wandeling wordt vervolgd door de Eierlandse duinen. De Eierlandse duinen zijn al eeuwen oud, veel ouder dan de duinen bij De Muy en De Slufter. Rond 1600 was Eierland een apart eiland dat zich ooit uitstrekte tot de zuidpunt van het huidige Vlieland. De naam Eierland komt heel waarschijnlijk van de aanwezigheid van grote aantallen broedende zeevogels, waarvan de eieren in de 17e en 18e eeuw bedrijfsmatig geraapt werden. In de perioden van de vogeltrek verblijven veel trekvogels rond de vuurtoren. Het duingebied is betrekkelijk arm begroeid en erg kalkarm, omdat eeuwen van regen de kalk eruit hebben weggespoeld. Daardoor gedijen er bijzondere planten, zoals korstmossen, walstro, duinviooltjes. Duinviooltjes vormen op hun beurt weer voedsel voor de rupsen van de parelmoervlinders, waarvan er drie soorten voorkomen op Texel. Grazende schapen zorgen ervoor dat de kenmerkende begroeiing in stand blijft.
De wandeling loopt vervolgens via de rand van de Hanenplas en Dorpszicht terug naar het startpunt van de wandeling.
De rondwandeling is ook textueel beschreven in het routeboekje van Touractief (6 - 2012). De foto van de vuurtoren is beschikbaar gesteld door Alex.
Gebruikte bronnen: Toeractief (6/2012); www.staatsbosbeheer.nl; Wikipedia; www.natuurinformatie.nl.
Reacties
Voor Texel Tips en meer!
RSS lijst met reacties op dit artikel