Een rondwandeling van ruim 17 km over het westelijk deel van Ameland. De wandeling loopt voor een groot deel door de duinen en voor een klein stuk over het strand.
De wandeling start op de parkeerplaats bij paal 2. Aan het begin van de wandeling loopt u over het strand. Het is dan zeker de moeite waard om na een storm eens langs de vloedlijn naar schelpen te zoeken. Tussen het gif-zwarte gruis langs de eblijn treft u soms stukjes barnsteen aan.
Vervolgens loopt u via de duinen naar Ballum. De duinen in het oosten en het westen van Ameland zijn verschillend van elkaar. In het oosten en in de noordwesthoek groeit het eiland aan, ter hoogte van Nes en Buren vindt kustafslag plaats. Het gebied heeft een grote diversiteit aan milieutypen als gevolg van de grote variatie in nat versus droog, zoet versus zout en kalkhoudend versus kalkarm. In het oosten zijn de duinen relatief kalkrijk en is de verstuivingsdynamiek hoog, waardoor de hier gelegen Kooiduinen en Oerderduinen soortenrijk zijn. In het westen zijn het laagveenmoeras van de Lange Duinen, de heideterreinen en de korstmosrijke, oude duinkoppen bij Hollum bijzonder. In de binnenduinrand is een groot areaal aan natte duinheiden aanwezig met kraaihei en dophei. Het gebied omvat ook een paar kleine boscomplexen die bestaan uit aangeplant naald- en loofbos en spontane opslag.
Nadat u via duinpaden in Ballum bent aangekomen, loopt u langs Ameland Airport terug. Gasten die op het eiland verblijven kunnen het hele jaar een rondvlucht maken en in de zomer wordt er veel parachute gesprongen. Het vliegveld heeft een recreatieve functie, maar is ook belangrijk bij reddingsoperaties. De SAR-helicopter die gewonden naar het ziekenhuis vervoert landt namelijk op Ameland Airport. Dit is de snelste vervoersmogelijkheid van het eiland naar het ziekenhuis.
Aan de einde van de wandeling loopt u langs de vuurtoren van Ameland. De vuurtoren stamt uit 1880. De gietijzeren toren is 55,3 meter hoog en heeft veertien verdiepingen met een totaal van 236 treden. De, met 4 rode en 5 witte banden, beschilderde vuurtoren was de eerste in Nederland met een groepsschitterlicht. Dit betekende voor de Amelander vuurtoren dat het licht een groep van drie schitteringen in dertig seconden uitstraalde, waarna een korte "stilte" viel. Inmiddels is dit teruggebracht naar drie schitteringen per 15 seconden. In 1988 is het bovenste topje, het lichthuis, van de vuurtoren vervangen. Het oude lichthuis staat nog steeds in Hollum en is te bezichtigen bij het Reddingsbootmuseum.